باروری ابرها به‌ عنوان متداولترین و بهترین روش شناخته‌ شده تعدیل آب و هوا، افزودن مواد به‌ داخل یک ابر (با استفاده از ژنراتورهای زمینی ، موشک و یا هواپیما با هدف تقویت تشکیل و رشد بلورهای یخ در ابرهای سرد می باشد .

بیشتر حجم ابر در دمای زیر صفر درجه سلسیوس است و رشد قطرک‌های درون ابرهای گرم ، در نتیجه افزایش بارش برف و یا باران می‌باشد.

به عبارت دیگر باروری ابرها روشی جدید برای تأثیرگذاری بر روی ابرهای طبیعی است که در آن با استفاده از مواد شیمیایی آب بیشتری از ابر به شکل باران یا برف گرفته می‌شود.

تعدیل آب و هوا تلاش بشر جهت ایجاد تغییر کوتاه‌مدت آب و هوای طبیعی است که در بیشتر مناطق دنیا به‌منظور افزایش بارش از ابرها، کاهش اثرات منفی «توفان‌های تندری» ، کاهش تگرگ از «طوفان‌های تگرگی»  و از بین‌بردن مه  در فرودگاه‌های پرترافیک یا بزرگراه‌ها انجام می‌شود.

 افزایش تقریبی۱۰ تا ۲۰ درصد بارندگی سالیانه، باعث افزایش سطح آب رودخانه‌ها و دریاچه‌های مورداستفاده برای آشامیدن، کشاورزی و تولید نیروی برق‌آبی می‌شود.

برای مثال در اندونزی هدف از باروری ابرها افزایش ذخیره آب مخازن برای استفاده در سال‌های خشکسالی، در استرالیا استحصال برف بیشتر، بهبود صنعت توریسم در ارتفاعات برفی و در چین، علاوه بر افزایش بارش، گاهی جهت کاهش دمای تابستان و در نتیجه کاهش مصرف برق برای تهویه مطبوع می‌باشد. از میان تمام کاربردهای تعدیل آب و هوا، بیشتر پروژه‌های عملیاتی بر افزایش بارش متمرکز است.

تأثیر بارورسازی ابرها برای اولین‌بار در تاریخ ۱۲ ژولای ۱۹۴۶ در آزمایشگاه تحقیقاتی شرکت جنرال الکتریک امریکا توسط «وینسنت شیفر» مشاهده شد.

او بلورهای «یخ خشک»  با دمای ۷۸- درجه سلسیوس را به داخل ابرهای مصنوعی تولیدشده در «اتاقک ابر» که حاوی «قطرک‌های اَبَرسرد»  بودند رها کرد و مشاهده نمود قطرک‌های اَبَرسرد از طریق فرایند انجماد به بلور یخ تبدیل شده و به‌صورت برف در ته اتاقک ابر ریزش نمودند.

منبع : سایت تحقیق کن